Rode- witte- en zwarte bessen zijn over het algemeen heel gemakkelijk in onderhoud, en hebben weinig last van ziekten en kwalen. Toch is er een luis die, vooral in het voorjaar, problemen kan veroorzaken. Ik heb het hier over de bessenbloedblaarluis.
Bessen bloedblaarluis is makkelijk te herkennen. Op het blad van de bessenstruik bevinden zich rode, opzwellende plekken (blaren) die van de onderkant kleine, gele luisjes bevatten. De luisjes zijn vrij moeilijk te zien met het blote oog. De luizen zullen zich eerst op het jonge blad richten, maar kunnen zich daarna ook goed verplaatsen naar ouder blad. De eitjes van deze luis blijven in de winter op de struik zitten; het is dus belangrijk om de ziekte te bestrijden, anders komt hij volgend jaar weer terug.
Bestrijding van de bessenbloedblaarluis
Vaak is het compleet onnodig om naar (chemische) bestrijdingsmiddelen te grijpen. Mijn advies zal dus ook zijn om dit bij milde aantasting niet te doen. Pluk de aangetaste bladeren voor een paar weken consequent weg, en voorkom hiermee dat het zich verspreid. Bloedblaarluis is niet heel hardnekkig, en is op deze manier goed weg te krijgen. Natuurlijk is het belangrijk dat de plant na het wegplukken van de aangetaste bladeren genoeg blad overhoud.
Wanneer er een zware aantasting is kunt u Pyrethrum gebruiken als bestrijdingsmiddel. Dit is een biologisch middel, maar dat betekend natuurlijk niet dat het niet schadelijk is voor het milieu (zoals alle biologische middelen).
Voorkomen van bessenbloedblaarluis
Bessenbloedblaar luis komt vooral voor in het voorjaar. Het gaat hier dan om eitjes die in de winter gelegd zijn en wanneer het warmer wordt uitkomen. Een goede bestrijding tegen bessenbloedblaar luis en vele andere ziekten is het preventief gebruiken van VBC (Vruchtboomcarbolineum). VBC wordt gemaakt van verschillende zepen en olien die gecombineerd een 'waslaagje' om de eitjes heen leggen, en ervoor zorgen dat ze in het voorjaar niet uitkomen. Ook VBC is toegestaan in de biologische teelt. Pas VBC toe in Januari/Februari.
Het product is steeds minder minder makkelijk te verkrijgen. Hierdoor zijn we steeds vaker aangewezen op het handmatig verwijderen van aangetaste bladeren. Door dit consistent te doen is aantasting vrijwel blijvend te genezen.
Door de aantasting kunnen grote, dieprode plekken ontstaan op het blad van een aalbes.
Onderkant van aangetast blad; in het midden van de holte zijn gele luisjes te zien.
Aan het einde van de zomer (zo rond augustus) verkleuren de blaren naar een donkerrode tot bruine kleur.
Referenties
Titelfoto van bessenbloedblaarluis door Jerzy Opioła. CC BY-SA 4.0 licentie.
Overige foto's door Frank Houweling, Fruitbomen.net
